E-Book 'Durf te vragen'

Hoe vraag ik hulp?

Als ziekte, verlies en rouw ons overkomt vinden het vaak niet makkelijk om hulp te vragen. We zijn geneigd om te denken "Ik moet het toch zelf doen" en zijn bezorgd dat we de ander tot last zijn.

Maar hulp vragen is gezond. Het versterkt de onderlinge verbinding. Door er met een open hart voor elkaar te zijn maken we de wereld een beetje mooier en liefdevoller, ieder op eigen unieke wijze.

We willen elkaar vaak wel tot steun zijn maar weten vaak niet hoe. Durf daarom te vragen.

Dit Gratis E-book met tips, 28 hulpkaarten en handreikingen, wil je daarbij helpen.

Durf te vragen aanvragen

Ik weet niet wat ik moet vragen

Je denkt misschien dat je de enige bent die het moeilijk vind om hulp te vragen bij de dagdagelijkse dingen. Dat kan je eenzaam maken en maakt het moeilijker voor je dan het al is.

Of is je leven te chaotisch dat je niet weet waar je hulp bij moet vragen.

Daarom bied ik je inspiratie voor een steun in de rug die je gaan helpen om hulp te vragen of te geven.

Verbondenheid

Door hulp te vragen of te geven versterkt dit de onderlinge verbondenheid. Het geeft een band en vertrouwen. Respect voor elkaar is onontbeerlijk. Iedereen heeft een unieke manier van doen en laten en iedereen heeft behoeften en verlangens. Daarom is openheid en durven vragen onontbeerlijk.

We hebben allemaal mogelijkheden en talenten.

Door te zorgen voor elkaar ben betrokken je bij elkaars leven en zo helpen wij elkaar om te groeien en te bloeien.

Zorg voor elkaar

Ik doe mee

Vertrouwen

Door hulp te vragen geef je vertrouwen, dat versterkt de onderlinge verbondenheid.

Zelfvertrouwen

Hulp vragen heeft ook te maken met vertrouwen in elkaar. Eerlijk en open met elkaar afstemmen over (on)mogelijkheden.

Respect

Respecteer elkaars grenzen en wensen. Vul het voor elkaar niet in maar vraag naar elkaar met open en wederzijds begrip. In het E-book vind je (luister)tips en handreikingen

Over mij

Hulp vragen, ook als je het moeilijk hebt, heb ik in het leven niet meegekregen. Ik was gewend om moeilijkheden zelf op te lossen. De onuitgesproken gedachten was: 'De vuile was hangen we niet buiten, we lossen het zelf op.'

Ik probeerde lastige situaties te ontwijken en wrong mij in allerlei bochten zodat we ons onbedoeld en ongewild niet aan elkaar zouden stoten. Ondertussen bezeerde wij ons regelmatig. Maar daarover spraken wij niet, dus wisten het ook niet van elkaar.

Ik vroeg geen hulp en loste het zelf op. Dit maakte mij eenzaam terwijl er wel mensen waren.

Uit eigen ervaring weet ik hoe moeizaam en ingewikkeld het kan zijn om hulp te vragen. Het is niet makkelijk, maar wel bevrijdend om te voelen dat je het niet alleen hoeft te doen.

Door balans in hulp vragen en geven wordt het leven mooier en rijker. Het versterkt de onderlinge verbondenheid.

Over mij