Lichter door het leven bij rouw

Een jaar lang steun

Rouwen en verder leven

Heb je te maken met rouw? Dan is dat niet makkelijk.

Misschien wil je er wel over praten maar weet je niet hoe of met wie.

De mensen om je heen willen je wel helpen maar je zou niet weten wat je kunt vragen door de wirwar van gevoelens en gedachten.

Leven met rouw kan alleen maar samen, een steun in de rug kun je wel gebruiken.

Pasklare antwoorden heb ik niet, ik kan wel inzichten geven waarmee jij verder kunt.

Mijn naam is Rijma de Ruiter

24 augustus ben ik jarig,

dan staat er iets bijzonders voor je klaar om lichter te leven met rouw.

Leer alles over rouw

Als rouw je overkomt is dat moeilijk. En dat hoeft niet een naast familielid te zijn. Het kan iedereen zijn, dus ook je collega of die vriend van vroeger of wie dan ook.

Het leven gaat door maar jij zou de tijd liever stil zetten. Een leegte binnen in je blijft voelbaar.

Er is geen pasklare oplossing, want we zijn allemaal anders. Maar ik kan wel handreikingen geven waarmee je vooruit kunt. Waarbij jij op jouw eigen manier kunt leren omgaan met het verlies en waarmee je verder kunt met jouw leven.

Mijn moeder

Het is het eerste jaar dat mijn oude mama er niet bij is. Met name het leven van mijn moeder heeft mij gevormd in wie ik ben en wat ik doe.

Als vijfjarig meisje stierven op een dag haar beide tweeling babybroertjes. Er was armoede en angst in de oorlog. Deze gebeurtenissen hebben een blijvend stempel op het leven van mijn mama achtergelaten. Haar verdriet was voor mij altijd voelbaar, maar dit bleef binnenshuis, naar buiten was het niet zichtbaar.

Vele jaren later, nadat ik mij verdiept had in wat rouw voor impact kan hebben, begreep ik dat dit een chronische depressie was ten gevolge van gestolde rouw. Dat ik te maken had met generationle rouw. Een fenomeen waarbij pijn en verdriet van generatie op generatie wordt doorgegeven. Oude pijn werd verzwegen om het niet op te rakelen. Maar voor mij was het altijd voelbaar maar niet bespreekbaar.

Door onwetendheid en de omstandigheden was er geen ruimte hoe er op een gezonde manier met rouw omgegaan kon worden.

'Als je een steen op de weg laat liggen, struikelen je kinderen erover'

Surinaams gezegde

Foto: Mama Otje 1946

Herinneren en verder

Gezond omgaan met rouw is niet eenvoudig.

Rouw die niet gerouwd en verzwegen wordt, gaat het vastzitten en stollen. Ondanks dat er niet over gesproken wordt is het wel (onbewust) aanwezig en voelbaar.

Innerlijke pijn kan er voor zorgen dat je angst, dwingende gedachten, paniek etc. krijgt. Je kunt je afsluiten voor emoties door niet te voelen. Door je af te sluiten van de pijn sluit je je ook af voor liefde en zachtheid.

Als dit te lang duurt kan dit zich gaan uiten in depressie of burn-out.

Het vraagt veel moed om je leven een andere wending te geven. Om pijn niet de boventoon te laten voeren maar dat alle toonsoorten, ook de vrolijke noten, mee mogen doen.

Op 24 augustus staat er iets bijzonders voor je klaar om het leven met verlies lichter te maken.

Gedenken

24 augustus 2017 is de dag dat het leven voor onze broer Anton niet meer leefbaar was.

Geluk is als een vlinder die,

als je hem achtervolgt,

altijd net buiten bereik is,

maar als je rustig gaat zitten,

bij je neerstrijkt.

Met liefdevolle, onvergetelijke herinnering.

Geboren worden, vieren, leven en sterven is onlosmakelijk verbonden met mijn leven.

Zwijgen is als zout in de wonden

Je kunt er beter niet over praten?

Niets maakt eenzamer dan je niet meer verbonden te voelen met het leven en de liefde.

Met een huis vol mensen kun je soms nog de leegte voelen.

Daarom is het van levensbelang je verdriet en pijn aan te gaan en te delen.

Kijk het aan, kijk het in de ogen, maak een keuze voor het leven.

Een leven dat onlosmakelijk verbonden is met liefde, leven en rouw. Het staat naast elkaar.

Dat maakt het leven en de rouw lichter.

Door het te 'ontzien' en het maar niet te voelen 'want het is zo heftig' wordt het alleen maar erger. Juist daardoor kan er een soort kramp ontstaan. Dat geeft onrust.

Die kramp vraagt om verzachting en erkenning.

Bruggenbouwers

Geen twee mensen beleven de wereld hetzelfde.

Ook al maak je hetzelfde mee, we kunnen het innerlijk verschillend ervaren.

Onze gedachten gaan schuil voor elkaar, tenzij we onze ervaringen delen.

Daarvoor hebben we bruggenbouwers nodig tussen voelen, erkennen, rouwen en leven. Om een brug te vinden is soms niet zo eenvoudig. Om een brug te zijn vraagt moed en vertrouwen.

Voor iedereen staat er iets klaar op mijn verjaardag wat jou helpt om over de brug te komen.

Rouwen en bouwen

Rouwen en het leven vieren zijn twee door elkaar draaiende strengen.

Enerzijds gericht op het verlies en anderzijds gericht op het je aanpassen aan de nieuwe werkelijkheid.

Je gevoel loopt steeds door elkaar. Het is een slingerbeweging.

Rouwen en bouwen.

Pijn en ongemakken zijn onontkoombaar.

Er voor weglopen geeft narigheid,want je komt het altijd ergens tegen,

het verhardt je hart en ontneemt levensvreugde.

Ik toost op het leven en vier deze dag met een lach en met een traan

Een jaar lang steun bij rouw
Wie wil dat nu niet?

Voor iedereen staat er 24 augustus iets bijzonders klaar. Je zit nergens aan vast en het is helemaal vrijblijvend.

Super fijn als jij mee doet.

Samen een jaar lang rouwen en bouwen, vieren en herinneren.

Ook als het gemis al langer geleden is.

Het hoeft niet een naast familielid te zijn. Het kan iedereen zijn, dus ook je collega of die vriend van vroeger of wie dan ook.

Graag tot snel.

Zijn er vragen? laat het mij weten

Vraag