Op verhaal komen bij leven met verlies
Rijma de Ruiter
Fijn dat je er bent.
Opgroeien met veel ruimte om te spelen, eindeloos hutten bouwen en elkaar voorlezen zijn waardevolle herinneringen uit mijn jeugd. Desalniettemin leerde het leven mij door verschillende ingrijpende gebeurtenissen, dat de dood een onomkeerbaar onderdeel is van het leven. Deze gebeurtenissen maakten diepe indruk op mij. Het verdriet was er in mijn beleving altijd, maar aan de buitenkant ging het leven gewoon door. Er groeide in mij angst voor de dood en voor het leven.
De deuren van mijn hart
Dit leerde mij om de deuren van mijn hart dicht te doen, ik hield mij ‘groot’. Er was iets wat niet klopte maar lange tijd wist ik niet wat.
Door hulp van anderen, de vele boeken die ik gelezen heb en studie kreeg ik zicht op hoe rouw en verdriet mij gevormd hebben. Dat doorleven van verdriet onontkoombaar is, om te verzachten en milder te worden voor jezelf en voor anderen.
Door verdriet in te slikken gaat het niet vanzelf over – al denk je dat soms - maar dan neemt het een andere uitweg. Depressie, burn-out, allerlei fysieke klachten kunnen een gevolg zijn van niet doorleefde rouw.
Verdriet gaan we liever uit de weg
Van nature gaan we verdriet uit de weg, maar daarmee gaat het niet over, het zoekt een uitweg. Rouw is geen ziekte, maar ik heb ervaren dat je er wel ziek van kunt worden als je het niet serieus neemt.
Zelfdoding
Het overlijden van mijn broer op 24 augustus 2017 door zelfdoding heeft mijn leven opnieuw geschokt. Opnieuw heb ik ervaren, hoe moeilijk het is om verdriet te doorleven en te delen. Met vallen en opstaan lukt dat stukje bij beetje.
Betrokkenheid en luisteren zijn sleutelwoorden
Wees welkom, ook al kun je er nog geen woorden aan geven.
Jouw hele verhaal mag verteld worden. Jij bent het waard.
"Verdriet is als een schaduw; mijn schaduw gaat altijd met me mee. Soms zie ik die en soms niet. Op veel momenten ben ik me niet bewust van mijn schaduw. Die ligt vaak achter mij. Maar ik kan een hoek van een straat omslaan en ineens ligt die recht voor mijn voeten.”
Manu Keirse - psycholoog en rouwdeskundige
struikelen je kinderen erover'
Dit is een Surinaams spreekwoord.
Ik had een heleboel stenen verzameld in mijn rugzak. Deze heb ik van mijn kinderjaren af verzameld. Gaandeweg leerde ik hoe ik mij tussen de stenen door kon bewegen. Hoe ik ze kon ontwijken en mij in allerlei bochten wringen zodat we ons onbedoeld en ongewild niet aan elkaar zouden stoten. Ondertussen bezeerde ik mij regelmatig. Maar daarover sprak ik niet. Ik vroeg geen hulp en loste het zelf op.
Tot gaandeweg het besef kwam dat mijn rugzak vol en zwaar was. Ik kreeg het inzicht dat ik stenen meesjouwde die niet van mij waren. Daarvan werd ik moe en ik raakte opgesloten in mijzelf.
Eén voor één begon ik de stenen aan te kijken, te onderzoeken wat van mij was en wat van de ander. Wat een klus om elke steen aan te kijken en op te ruimen. Daar is veel moed en liefde voor nodig.
Maar ik wilde dit doen omdat ik vrijer wilde leven. Ik wil mij niet verbergen en maar voor de helft leven. Ik wil mijn stenen niet voor mijn (klein)kinderen of anderen laten liggen. Want zij zouden zich weer stoten aan de stenen die ik niet heb opgeruimd. Ik verlang ernaar om het èchte leven te leven. Het leven te vieren met alles wat daar is aan verdriet, gemis maar ook schoonheid en spontaniteit.
Ik ben er nog niet klaar mee en stoot me nog regelmatig. Geduld is onontbeerlijk: geduld met mezelf en geduld van anderen met mij. Ik struikel, val en sta weer op.
Het is te groot om alleen te dragen, maar dit hoef ik gelukkig niet te verbergen. We hebben elkaar nodig om ons leven volledig tot het onze te maken en ons leven voluit te leven.
Rijma
Flexibel
Mijn werkplek is vanuit huis face tot face of via zoom. Maar ik heb ook een flexibele werkplek vanuit mijn camperbusje. Vanwaar we makkelijk een wandeling kunnen maken.
We spreken op een plek af en ontmoeten elkaar op een ontspannen manier midden in de natuur.
Mijn inspiratie
Passie
Ik word blij van een lange wandeling - het liefst in de bergen, struinen door de stad, een museum bezoeken, blote voeten in het zand, de warmte van de zon, ons gezin, alleen zijn in stilte, elkaar verhalen vertellen, lezen, muziek luisteren, woordgrapjes.
Ik ben geboeid door levensverhalen en psychologie. Mijn onuitputtelijke behoefte naar verbondenheid en mijn nieuwsgierigheid om mij te blijven ontwikkelen geef ik tegenwicht door me terug te trekken en alleen in de stilte te zijn, dit af te wisselen met samenzijn met dierbaren, schrijven, lekker eten, mijmeren.
Gelijkwaardigheid – waar ieders leven gekend en gezien wordt – met respect voor ieders verhaal zijn mijn intrinsieke drijfveren in mijn werk en persoonlijk leven.
In vrijheid verbonden.
'Rouw en verlies waren onderwerpen waar ik lang vooral angst bij voelde. Onderwerpen waar ik het liefst ver vandaan bleef. Maar zoals bij een ieder raakte verlies ook mijn leven. Ik wist dat mijn angst vooral voortkwam uit onwetendheid. In mijn contact met Rijma werd mij duidelijk hoe onwetend ik was. Op een hele zachte, mooie en liefdevolle manier liet zij mij inzien wát rouw eigenlijk is. Een enorm cadeau waarmee ik met meer zachtheid naar mijn eigen gevoelens rondom mantelzorg, verlies van gezondheid en een onvervulde kinderwens kon kijken. Want ik leerde dat ook dát rouw is. Een oogopener als je het mij vraagt, die me de toestemming gaf om stil te staan bij ‘mijn rouw’ en bewust en liefdevol mee om te gaan. Rijma liet me ook de dood vanuit een ander perspectief zien. Voor mij werd het van een pijnlijk afscheid juist een mysterieus transitieproces waar je samen met de stervende bij ‘mag’ zijn. Rijma, dank je wel voor jouw inspirerende licht!’ – Désirée
CURRICULUM VITAE
2023 Verhalen bij afscheid
2023 Systemisch coachen
2022 Traumaleerwerkplaats
2022 Psychosociale Basis Kennis (PsBK)
2021 Trainer Finivita
2020 Finivita - basisscholing palliatieve zorg
2019 Omgaan met Trauma
2018 Verzorgende IG
2016 Mede-eigenaar zorgcoöperatie ThuisbasisBrabant
2014 Eigen praktijk Rijma de Ruiter
2014-2015 Jaaropleiding HBO Begeleiden van verlies en rouw
2010-2014 HBO Psychosociaal Werker.
1985 Ziekenverzorgende
Vrijblijvend perspectief gesprek
Het is belangrijk dat je vertrouwen hebt en je op je gemak voelt. Hebben wij een match?
Passen je wensen en verwachtingen bij mijn aanbod?
Graag nodig ik je vrijblijvend uit om persoonlijk kennis te maken.