Op dinsdag 26 oktober is mijn oude mama rustig en vredig overleden.
Met name het leven van mijn mama is bepalend geweest voor wat ik doe. De rouw door de dood en rouw door het leven liepen als een rode draad door haar leven. Dit raakte verstrengeld met mijn leven. Ik droeg lange tijd stenen met me mee die niet van mij waren.
Ontrafelen
Eigen wegen gaan
Keuzes maken
Struikelend in de binnenwereld
Liefhebbend naar de buitenwereld
Koesteren
Bewegen en tegenbeweging
Blijven
Achter ieder woord schuilt een verhaal van liefde en droefenis.
Vele jaren was ik haar mantelzorger, samen met anderen. Soms schurend en zoekend naar een begaanbare weg maar altijd vanuit de onvoorwaardelijke liefde die er was en is.
Dankbaar dat ik de gezondheid en de kracht had om het te doen.
‘Wat er is gebeurd, mag nooit vergeten worden en kan nooit worden veranderd. Maar in de loop der tijd heb ik geleerd dat ik ervoor kan kiezen hoe ik reageer op het verleden. Ik kan me ellendig voelen of ik kan hoopvol zijn. Ik kan depressief zijn of gelukkig. We hebben altijd die keuze, die mogelijkheid om er de leiding over te nemen. Ik ben hier, dit is het heden.’
Edith Eva Eger – De Keuze*)
‘Ik ben hier, dit is het heden’ heb ik als een mantra herhaald en het is rijk gezegend.
Ik rouw,
dankbaar en aanvaardend.
*) Edith Eva Eger overleefde de verschrikkingen van de Holocaust
